Ο Φίφης και ο Σήφης είναι δυο μικροί, όμορφοι ποντικοί, γειτονάκια και φίλοι καρδιακοί. Ο Φίφης ρομαντικός, στα χρόνια πιο μικρός, ο Σήφης φίλος πιστός και δοτικός.
Ο Φίφης, ένα παγωμένο βράδυ νηστικός πριν κοιμηθεί, ένα κεφαλοτύρι πρόσεξε στου βουνού την κορυφή, να στέκεται ολοστρόγγυλο εκεί ψηλά και τα ρουθούνια του να γαργαλά του τυριού η πικάντικη μυρωδιά.
Όρθιος από το κρεβάτι του πετάχτηκε μεμια και τρέχοντας άρχισε ν’ ανεβαίνει την απότομη πλαγιά. Κατάκοπος, λαχανιασμένος έφθασε στην κορυφή, το χρυσοκίτρινο κεφαλοτύρι τον περίμενε εκεί.
Στις μύτες των ποδιών σηκώθηκε, τέντωσε το χέρι του ψηλά και πιο ψηλά και ακόμη πιο ψηλά.
Και μετά; και μετά;; και μετάάά...